عشایر ایران باستان
در حالی که نسیم خنک پاییزی خبر از آمدن روزهای سرد را می دهد، عشایر شروع به جمع کردن خانه های خود برای کوچ به مناطق گرم می کنند. کوه ها و دشت های ایران حیاطشان است، یار این سرزمین اند. آنها عشایر ایرانی هستند. رفتن به کوه های ایران در تور تابستانی در ایران فرصتی عالی برای دیدن عشایر در دامنه کوه ها به شما می دهد.
دشت‌ها، کوه‌ها و سواحل رودخانه‌ها قرن‌هاست که زادگاه مردم عشایر بوده است. این مردمان باستانی هنوز به شیوه عشایری باستانی زندگی می کنند.
بیشتر بخوانید: در فصل پاییز به کدام مناطق ایران سفر کنیم؟
عشایر ایران باستان
از قرن هشتم تا ششم پیش از میلاد، قبایل ساکن در آسیای مرکزی و ایران به دلیل رشد اقتصادی دامداری به زندگی عشایری روی آوردند. و برای اینکه قبایل به دام های خود غذا بدهند و آنها را سالم و زنده نگه دارند باید با آب و هوای معتدل حرکت می کردند.
بیشتر بخوانید: روستای کندلوس
زندگی در دل طبیعت، عشایر را به متخصصان واقعی استفاده از ابتدایی ترین مواد موجود و تبدیل آنها به کاربردی ترین ابزار و وسایل زندگی تبدیل کرد. در طول قرون، عشایر یاد گرفتند که پشم گوسفندان خود را بی عیب و نقص ببافند تا چادر بسازند تا از عناصر طبیعی مانند باد، باران و نور خورشید محافظت کنند. هیچ کس تاریخ پیدایش بافندگی را نمی داند یا عشایر از کجا به کارایی عالی و منحصر به فرد پشم گوسفند به عنوان بهترین ماده برای چادرهای خود آگاهی پیدا کرده اند.
زنان عشایری ایران
زنان عشایری بسیار مستعد، هویت هنرهای دستی ایران هستند. آنها با ساختن دیوارها و سقف خانه خود از پشم بز به دست خود ما را شگفت زده می کنند. این مسافران همیشه خانه ای برای خانواده خود می بافند که سبک و جابه جایی آسان است، همچنین خانه ای گرم/خنک برای تمام فصول سال. در باران پشم بز به هم می چسبد و آب و رطوبت را برای ورود به چادر متوقف می کند. در روزهای گرمتر، موهای این پارچه از یکدیگر جدا می شوند که باعث می شود هوای تازه وارد چادر شود.
بیشتر بخوانید: روستاهای پلکانی ایران
دستان بختیاری ها در سال 2015 هفت مهر برتر یونسکو را به دست آوردند. این دست های زیبا پنبه، ابریشم و مخمل را چنان زیبا می بافند که می توانند برنده جایزه برتری یونسکو شوند. ایل بختیاری دانش خیره کننده خود را در تبدیل مواد اولیه محلی از پایدارترین منابع به اثری دیدنی منتقل کرده است که نه تنها خانه ما را تزئین می کند بلکه به قطعه ای کاملاً زینتی از روح ما تبدیل می شود. در تور ایران اگر نتوانستید عشایر را ملاقات کنید، می توانید با صنایع دستی آنها از فروشگاه های بیشتر شهرها استفاده کنید.
گلیم در لغت ترکی به منسوجاتی اطلاق می‌شود که با تکنیک تخت‌بافی تولید می‌شود و از نسل‌های متمادی توسط مردم عشایر باستان نقل شده است. گلیم عمدتاً از پشم گوسفند ساخته می شود. گاهی از موی بز، شتر یا اسب، پنبه و ابریشم نیز استفاده می شود. چاقو، قیچی، شانه کوبنده، ماشین بافندگی و شاتل ابزاری است که زنان عشایر برای بافتن گلیم استفاده می کنند. ایجاد فاصله بین دو بلوک رنگی در گلیم یک شکاف ایجاد می کند که به نام تکنیک چاک بافی برای بافت این هنر دستی زیبا اشاره دارد. گلیم فقط برای پوشش کف استفاده نمی شود. زین قاطر، آویز، نیمکت یا دیوان و کیسه هایی نیز از این پارچه ساخته شده است. وقتی بعد از تور ایران به خانه برگشتید، می تواند سوغاتی خوبی برای خرید برای عزیزانتان باشد.
زندگی در زیر هر سقفی غیر از آسمان برای عشایر خفه کننده است. هیچ سرزمینی تاب نگه داشتن ریشه های قوی خود را ندارد و این مردم دائما در حال حرکت هستند. هزاران مایل سفر در هر سال مانند تعقیب زندگی است. آنها طبیعتی دارند که در رگهایشان جریان دارد، بنابراین می توانند با تغییر فصل در سال تغییر کنند.
